Dag 33: Bang

Ben je nooit bang wanneer je zo alleen op stap bent? Een vraag die me regelmatig wordt gesteld.
Als `rijke’ westerling’ , die ook nog eens met een grote dure camera loopt te zwaaien, en als vrouw die alleen door smalle steegjes, over verlaten paadjes en drukke markten banjert ben ik een makkelijke prooi voor kwaadgezinden.
Ik spreek geen Mandarijn en het overgrote deel van de bevolking hier spreekt geen tot slecht Engels dus ik begrijp de de vraag en de bezorgdheid heel goed, maar nee, ik ben nooit bang.
Het Taiwanese volk is geen volk om bang voor te zijn. Als ik inTurkije ben, of in Egypte of wanneer ik in Nederland op een stil plekje fotografeer of wandel, dan ben ik altijd op mijn hoede. Maar hier, nee hier niet.
Hoe dat komt? Door de mentaliteit.
Natuurlijk zijn er ook hier mensen met slechte bedoelingen en ook hier lopen zakkenrollers, verkrachters en God weet wat voor een gespuis. Ze zijn hier echt niet heilig. Maar hier voel je betrokkenheid. De onderlinge sociale controle is groot en men heeft respect voor een ander en een ander zijn eigendommen.
Wanneer ik hier even uitrust, met een flesje water langs de kant van de weg komen wildvreemde mensen in hun beste Engels vragen of het wel goed met me gaat.
Wanneer ik verdwaald ben doen ze er alles aan om me weer op weg te helpen en wanneer ze vinden dat ik er verhit uit zie komen ze water brengen.
Hier zit een marktkoopman aan het einde van een lange dag aan de kant van een drukke weg openlijk zijn dagopbrengst te tellen. Een scooterrijder hoeft alleen zijn arm maar uit te strekken en weg is het, maar het gebeurt niet.
Mensen laten alles buiten staan want het wordt niet gejat en ook niet vernield.
Deze miljoenenstad voelt als een klein dorp. En ja, ik wordt bekeken. Soms argwanend, maar meestal nieuwsgierig. Een glimlach wordt hier meteen breeduit beantwoord en maar al te vaak probeert men een gesprek aan te knopen. Mensen benaderen je niet omdat ze wat van je willen. Hier hoeft men geen fooi, je kan mensen er zelfs mee beledigen. Hier wordt je benaderd omdat men belangstellend of bezorgd is en dat is voor een nuchtere Nederlandse als ik wel even wennen. Ik hoop dat de foute Taiwanezen uit mijn buurt blijven. Zodat mijn idyllische beeld over dit land en zijn warme bevolking stand houdt. Jaar na jaar na jaar.